MVV Maastricht heeft een roemruchte historie, gevierd met een eeuwfeest vanaf 2 april 2002. In 1902 werden in een etablissement aan het Vrijthof de plannen gesmeed voor de oprichting van de eerste Maastrichtse VoetbalClub, MVC.
In de eerste jaren veranderde deze vriendenclub regelmatig van naam. Pas in 1908 werd er definitief gekozen voor de naam MVV, Maastrichtse Voetbal Vereniging. Ook werd er regelmatig van speelveld veranderd. De eerste officiële wedstrijd werd op het middenterrein van de wielerbaan in Amby gespeeld, vlakbij het huidige MVV-trainingscomplex 'Klein Geusselt'.

Voetbalhistorie werd er vooral geschreven in stadion De Boschpoort, de thuishaven van MVV vanaf 1911. Op deze 'heilige grasmat' speelden MVV-sterren als Hubert Felix, Joke Soons en Jeu van Bun, die het Nederlands elftal haalden. Na de verhuizing naar de huidige locatie, stadion De Geusselt, schitterden vooral spelers als Willy Brokamp (in jubileumjaar 2002 door MVV en haar supporters uitgeroepen tot 'speler van de eeuw'), Johan Dijkstra, Chris Coenen, Pummy Bergholz, Jo Bonfrère, Frans Körver, en in de laatste jaren spelers als Eric Gerets, Eric Meyer, Reginald Thal en 'Mister MVV' Robbie Delahaye (thans assistent-trainer van MVV).
Op dit moment beschikt MVV over een jonge, enthousiaste spelersgroep aangevuld met enkele routiniers, die MVV zo snel mogelijk weer terug moeten brengen op het hoogste voetbalniveau in Nederland. Een sterk collectief op basis van inzet, vriendschap en voetbalvermogen moet dit gaan realiseren.
Sinds de invoering van betaald voetbal in Nederland in 1954 speelde MVV meer dan veertig seizoenen op het hoogste (eredivisie)niveau. Op basis van deze traditie kan MVV in heel Nederland rekenen op respect en waardering.

MVV is een van de oudste voetbalclubs - om precies te zijn de op acht na oudste uit het gehele betaalde voetbal in ons land. We mogen dan ook gerust stellen dat Us MVVke inmiddels op een markant verleden kan terug zien. Aandacht voor de periode 1927 - 1969.

• 1927/28:
  Komt MVV in het seizoen '26/'27 slechts een punt te kort voor het kampioenschap en moet het genoegen met een tweede plaats achter NAC, zo teleurstellend verloopt dit seizoen voor MVV. De Maastrichtenaren lijden evenveel nederlagen als dat ze aan overwinningen behalen. In dit voor MVV halfslachtige seizoen eindigt de club- met 18 punten uit evenzoveel wedstrijden op de vijfde plaats. MVV speelt- in dat jaar ook een aantal vriendschappelijke wedstrijden. Zo wint MVV in Amsterdam met 2-3 van Ajax. Overigens wordt in dat seizoen op het MVV-terrein op de Bosch-poort ook de wedstrijd Zuid-Nederland - Egypte (1-5) gespeeld. In de Zuid-Neder-landse ploeg spelen de MVV-ers Van Haaren, Felix, Soons en Ronda mee.

• 1928/29:
  Brengt geen daverende successen voor MVV. Alleen de monsteroverwinning thuis tegen BVV (11-1) valt in het oog. Met 19 punten uit 18 wedstrijden wordt de derde plaats bereikt. Kampioen is PSV.

• 1929/30:
  De tijden dat MVV om het kampioenschap speelt, lijken aan het eind van de jaren twintig voorbij. MVV draait een middelmatig seizoen. Slechts acht wedstrijden worden gewonnen. De overige tien worden allemaal verloren. Ook het net van de tegenstander wordt niet zo vaak gevonden getuige het negatieve doelsaldo van 26 voor en 41 tegen (-15). MVV eindigt op de zesde plaats met 16 punten. Kampioen wordt Willem II met 31 punten.

• 1930/31:
  In deze competitiejaargang eindigt MVV zelfs in de gevaarlijke zône. Aan het einde van de competitie staat MVV op de voorlaatste plaats met 13 punten uit 18 wedstrijden. Alleen Wilhelmina uit 's-Hertogenbosch weet minder punten (7) te vergaren.
  Opmerkelijk is trouwens het doelgemiddelde van de Maastrichtenaren: 36 voor en 36 tegen en dat terwijl slechts vijf wedstrijden worden gewonnen, drie gelijk gespeeld en tien met een nederlaag worden afgesloten.

• 1931/32:
  MVV begint de competitie met een dikke 8-3 nederlaag in Tilburg tegen Longa. Desondanks weet MVV uiteindelijk de vijfde plaats te behalen met even veel punten (19) als de nummer 4. De grootste overwinning behaalt MVV op de Bosch-poort tegen De Valk uit Valkenswaard (7-1). Tegen de uiteindelijke kampioen PSV verovert MVV drie punten, onder meer door de Eindhovenaren in eigen huis met 2-3 te verslaan.

• 1932/33:
  Is eindelijk weer eens een redelijk succesvol seizoen voor MVV. Er wordt zelfs weer meegedongen om de eerste plaats. Na een spannende strijd moet er genoegen genomen worden met een tweede plaats, met 22 punten en doelsaldo van 52 voor en 43 tegen. PSV wordt opnieuw kampioen.

• 1933/34:
  In dit seizoen wordt er niet onaardig gespeeld door het eerste elftal van MVV. Thuis is MVV de gevaarlijke ploeg, vooral voor de sterkste teams uit de competitie. Buiten de eigen Boschpoort weet MVV maar moeilijk een overwinning te behalen. Met 20 punten uit 18 wedstrijden wordt de vierde plaats bereikt. Kampioen is nu eens niet PSV, maar Willem II.

• 1934/35:
  Een slecht seizoen voor MVV. Met 13 punten uit 18 wedstrijden wordt de zevende plaats behaald, slechts twee punten meer dan hekkensluiter... Willem II. De club die het jaar daarvoor kampioen is, degradeert nu! Op het terrein aan de Boschpoort wordt niet alleen gevoetbald. Het Nederlands rugbyelftal speelt er de interland tegen Duitsland. Voor de statistici: Nederland wint met 21-0.

• 1935/36:
  In deze competitie doet MVV weer eens een gooi naar de eerste plaats. Na een spannende finale wordt MVV derde met 21 punten uit 18 wedstrijden. Het doelsaldo is 41 voor en 31 tegen. Kampioen wordt NAC met 25 punten. MVV-er Pol den Hoed maakt dat seizoen z'n debuut in het Nederlands elftal.

• 1936/37:
  Het venijn zit hem in het slot van de competitie. Dat verloopt minder aangenaam voor MVV. MVV verliest slechts twee thuiswedstrijden, speelt er twee gelijk en verslaat de uiteindelijke kampioen, PSV, in eigen huis. Toch komt MVV samen met Eindhoven, dat ook 15 punten vergaard heeft, op de gedeelde laatste plaats terecht. Er moet een beslissingswedstrijd op neutraal terrein worden gespeeld. Deze wedstrijd op het R.F.C.-terrein in Roermond verloopt dramatisch voor MVV. Na aanvankelijk met 1-0 voorgestaan te hebben, verliest MVV met 1-2. De daarop volgende degradatie-wedstrijden brengen geen redding.
  Ter gelegenheid van het 35-jarig bestaan van MVV wordt aan de Boschpoort tegen de kampioen van het Westen, Ajax, en de kampioen van het Oosten, Go Ahead, gespeeld. MVV verliest beide wedstrijden met 0-2. Van het huldigingscomité krijgt MVV een geluidsinstallatie aangeboden.
  Intussen wacht men in spanning af of de bond besluit dat de Zuidelijke Eerste Klasse uitgebreid kan worden. Gelukkig voor MVV besluit de KNVB op haar bestuursbonds-vergadering van 4 september dat MVV 'bij keuze' als eersteklasser gehandhaafd mag blijven.

• 937/38:
  MVV begint goed aan het seizoen door met 3-1 van Willem II te winnen. De Maastrichtenaren handhaven zich en tonen daarmee aan dat ze het eersteklasserschap waardig zijn. De negende plaats wordt bereikt met 16 punten uit 20 wedstrijd-en met een doelgemiddelde van 37-56.
  Vriendschappelijk wordt er gespeeld tegen het Belgisch Militair elftal. MVV wint met 3-1.

• 1938/39:
  De sterrendragers doen weer eens mee om de eerste plaats. Na een spannende competitie wordt uiteindelijk de tweede plaats bereikt met drie punten achterstand op de kampioen. MVV vergaart 28 punten uit 20 wedstrijden.

• 1939/40:
  Deze competitie wordt gespeeld onder oorlogsgerommel, maar MVV trekt flink van leer en doet wederom mee in de strijd om het kampioenschap.
  Aan het einde van het seizoen krijgt MVV een terugslag en moet het eindelijk genoegen nemen met de vierde plaats. Kampioen wordt 'buur' Juliana uit Spekholzerheide.

• 1940/41:
  Een matig seizoen. Van de 22 wedstrijden worden er 8 gewonnen en 6 gelijk gespeeld. In totaal behaalt MVV 22 punten met een doelsaldo van 37 voor en 39 tegen.

• 1941/42:
  Dit seizoen begint MVV goed met vier achtereenvolgende overwinningen. De daarop volgende wedstrijd wordt verloren. Vanaf dat moment worden bijna alle uitwedstrijden verloren en alle thuiswedstrijden gewonnen. In het geheel worden zo elf wedstrijden gewonnen, vier gelijk gespeeld en zeven verloren. Kampioen Eindhoven behaalt 33 punten, MVV vergaart met 26 punten er 7 minder.

• 1942/43:
  Na een redelijk seizoen het jaar ervoor, eindigde MVV deze competitiejaargang in de onderste regionen van de ranglijst. Met een 10e plaats bleef men echter toch nog ver genoeg van de 12e en laatste plaats. Uit 21 wedstrijden - een wedstrijd werd er niet gespeeld omdat er geen belang meer bij was - werden 17 punten behaald met een doelgemiddelde van 40 voor en 50 tegen. Die jaargang werd Willem II kampioen met 32 punten.

• 1943/44:
  MVV kon zich dit seizoen weer meten met de sterksten in de competitie en deed weer eens mee in de strijd om de bovenste plaats. MVV eindigde uiteindelijk op de 4e plaats met evenveel punten als de nummer 3 en slechts 2 punten minder dan de kampioen Longa. MVV speelde 27 punten bij elkaar met een positief doelsaldo van + 19 (49-30). Het sterke optreden van MVV in deze competitie had ook z'n weerslag in de selecties van het Limburgs- en het Zuidelijk elftal, waar A. Tap, G. Koumans, A. Ravenstein (Limburgs elftal) en J. van Bun (3x Zuidelijk elftal) deel van uitmaakten.

• 1944/45:
  Door de oorlogsgebeurtenissen werd de competitie al na de eerste competitieronde opgeschort. Ook een daarvoor in de plaats opgezette plaatselijke noodcompetitie liep op niets uit. Wel werden er - als de situatie het toe liet - vriendschappelijk gespeeld. Zo speelde ook het Limburgs elftal, met zeven MVV'ers in de gelederen, tegen het Belgisch Limburgs elftal.

• 1945/46:
  Er werd weer eens over MVV gesproken! Na een eindspurt voor de bovenste plaats, schoot Us-MVV-ke net even te kort en moest met een punt minder dan de kampioen Limburgia genoegen genomen worden met de tweede plaats (27 punten uit 20 wedstrijden). Om de bevrijdingstrofee speelde MVV een vriendschappelijke wedstrijd tegen het Engelse Woolwich. MVV won met 3-2.

• 1946/47:
  Dit seizoen werd een hoogtepunt in de geschiedenis van MVV. Na een weifelend begin met 4 gelijke spelen, voetbalde men dusdanig constant dat de koploper - Sittardse Boys - steeds op de voet gevolgd werd. In een machtige eindspurt werd tenslotte - met 2 punten voorsprong - het kampioenschap behaald. MVV werd eerste met 30 punten uit 20 wedstrijden die gehaald werden door13 overwin-ning-en, 4 gelijke spelen en 3 nederlagen en een doelsaldo van + 38 (54-16).
  In de strijd om het landskampioenschap was MVV minder gelukkig, het eindigde als vierde achter Ajax, Heerenveen en NEC, maar voor BVV en Blauw Wit. Om de bevrijdingstrofee speelde MVV tegen Eendracht Aalst (1-2 en 1-1). In 1947 was Jeu van Bun de derde MVV-er die in het Nederlands Elftal mocht spelen.

• 1947/48:
  Bracht helaas geen herhaling van het kampioenschap. Een tijdlang werd er wel meegedongen naar de eerste plaats, maar in de eindklassering moest de voormalig kampioen met een eervolle vierde plaats genoegen nemen. Met 24 punten uit 20 wedstrijden werden evenveel punten behaald als de nummer 3, maar kampioen PSV wist 6 punten meer te behalen. Op 28 september 1947 bood Bondsvoorzitter K. Lotsy ter ere van het 40-jarig bestaan van MVV de bondsvlag aan. In 1942 was dit door de oorlogsomstandigheden achterwege gebleven.

• 1948/49:
  MVV's nieuwe trainer Victor Havlicek voerde het stopperspilsysteem in. Deze omwenteling bracht - zoals eigenlijk ook te verwachten was - MVV niet direct het succes. Het spel van de Maastrichtenaren werd er wel veel beter van. Met 19 punten uit 20 wedstrijden werd de zesde plaats in de competitie bereikt, met een doelgemiddelde van 40 doelpunten voor en 34 tegen.
  Kampioen werd BVV. In de algemene vergadering van 24 juli 1948 werd met grote meerderheid van stemmen besloten de vereniging op Rooms-Katholieke grondslag te plaatsen. Door dit besluit kreeg MVV een Geestelijk Adviseur toegewezen.

• 1949/50:
  In deze competitiejaargang deed MVV volop mee in de strijd om de eerste plaats. De eindspurt was echter niet succesvol en met 20 punten uit 18 wedstrijden eindigde men op derde plaats. Kampioen Limburgia wist 5 punten meer te verzamelen. Het was ook deze club die als eerste Limburgse club de landstitel wist te behalen.
  In 1949 maakten Ravenstein en Verdonschot van het Limburgs elftal deel uit en werd H. Gidding geselecteerd voor het Nederlands jeugd elftal dat toen tegen dat van België speelde. Bovendien werd Ravenstein ook voor het Voorlopige Nederlands elftal geselecteerd.

• 1950/51:
  De competitie werd door MVV met enkele overwinningen goed ingezet. Dit bleek wel nodig, want in de daarop volgende 7 wedstrijden werd geen enkel punt behaald. MVV zakte daardoor bedenkelijk op de ranglijst. Vlak na de jaarwisseling werd de draad weer goed opgepakt door 6 achtereenvolgende wedstrijden gelijk te spelen, gevolgd door enkele overwinningen. MVV maakte zodoende nog een kans op een eervolle plaats op de ranglijst. Toch verliep de eindspurt minder goed dan verwacht en moest men genoegen nemen met een zesde plaats.
  De MVV-er Ummels speelde dat seizoen ook in het Limburgs elftal.

• 1951/52:
  Het jubileumjaar werd door MVV met zeer hoopvolle verwachtingen ingezet. Na twaalf wedstrijden stond MVV op de tweede plaats met een verliespunt meer dan de koploper. Een grote nederlaag tegen Eindhoven (9-0) liet de gestelde verwachtingen in rook opgaan.
  MVV eindigde op de vijfde plaats. Het tweede en het vierde elftal werden kampioen in hun afdeling. Ook bij de jeugd werden drie elftallen kampioen, zodat het jublieumjaar ter ere van het 50-jarig bestaan toch wel mooi eindigde en de nodige perspectieven voor de toekomst bood.

• 1952/53:
  Een competitie die voor de rood-witten niet noemenswaardig was. De MVV-ers moesten zich tevreden stellen met een zesde plaats.

• 1953/54:
  Met een onvoldoende voor ijver en prestatie op het beoordelingsrapport eindigde MVV op de elfde plaats. Er waren slechts drie clubs die het slechter deden en dus onder MVV eindigde. Om het peil omhoog te krikken - en vanwege de bezorgdheid om de toekomst - ondergingen alle elftallen een verjongingskuur.

• 1954/55:
  Werd tussen de KNVB en de NBVB de strijdbijl begraven, onder de rook van de vredespijp werd het semi-prof voetbal ingevoerd. De competitie die negen wedstrijden oud was, werd stopgezet. Vervolgens begon de nieuwe competitie met veertien eersteklassers per afdeling. De clubs die na afloop van de competitie bij de bovenste negen van de ranglijst stonden, zouden promoveren naar de nieuwe hoofdklasse. MVV werd derde en promoveerde zo naar de nieuwe hoofdklasse.

• 1955/56:
  Alleen de uitblinkers die bij de eerste negen clubs op de ranglijst voorkwamen, konden het walhalla van de eredivisie binnen schrijden. MVV slaagde en maakte via de achtste plaats haar entree in de eredivisie. Als reserve voor het Nederlands elftal werd M. van Bun jr. aangewezen.

• 1956/1957:
  Er gebeurde weinig opwindends. MVV klom op naar de vierde plaats. Het Boschpoort-terrein werd weer eens grondig onder de loupe genomen. Het aantal zit- en staanplaatsen werd uitgebreid tot 18.000 plaatsen. Wederom kreeg een MVV-er de eer om de nationale kleuren te mogen verdedigen. Deze uitverkiezing gold voor Fons van Wissen. In het Nederlands B-elftal werd Chris Coenen opgesteld.

• 1957/1958:
  Bracht de naam van MVV weer eens op alle tongen. In de bovenste verdieping van de standenlijst sloeg MVV een uitstekend figuur en menige tegenstander beet op eigen veld of op de Boschpoort in het stof. MVV wist de competitie met een vijfde plaats af te sluiten.

• 1958/59:
  Ging het MVV niet bijster voor de wind. In de kopgroep telde de zuidelijke ploeg niet mee. Er zat geen dynamiet meer in het spel. In deze saaie jaargang van de eredivisie eindigde MVV op een achtste plaats.

• 1959/60:
  Uit de donkere wolken boven de Boschpoort dook de zwarte vogel naar beneden. Het eerste van MVV hing - geteisterd door ziekten en blessures van spelers - aan een fragiel draadje. Het was pompen of verzuipen, want het degradatiespook zat grijnzend achter het MVV doel. Gelukkig herpakte het elftal zich op het allerlaatste moment. Met hart en ziel werd tegen de dreigende ondergang gevochten. Gelukkig week het gevaar en bleef MVV voor de eredivisie behouden.

• 1960/61:
  Leverde voor MVV een triest record op. MVV speelde het niet klaar om maar ook een uitwedstrijd te winnen. Heel wat Maastrichtse voetbaltotospelers zullen wel vaak verkeerd op de zilvervloot gegokt hebben. Het nederlagenpakket dirigeerde MVV naar de veertiende plaats. Gerard Bergholtz maakte in 1961 twee maal deel uit van het Nederlands elftal. Na 51 jaar speelde MVV zijn laatste wedstrijd op het oude, vertrouwde, gezellige, intieme stadion De Boschpoort. Het fonkelnieuwe stadion De Geusselt lag gereed om MVV met wapperende vlaggen te ontvangen.

• 1961/62 ... 1969:
  Op zondag 15 januari werd de eerste wedstrijd in De Geusselt gespeeld. MVV bestond in 1962 zestig jaar. De competitie werd afgesloten met een zesde plaats. In 1963 vierde MVV weer feest. De Maastrichtse club speelde 50 jaar onafgebroken in de hoogste afdeling van het Nederlandse voetbal. Het comité: "50 jaar MVV eerste klasse KNVB", bestaande uit rasechte MVV supporters, bood 14 van gouddraad gemaakte sterren aan. Aangezien de MVV-ers de shirts met de echte gouden ster slechts bij speciale gelegenheden zouden dragen, werd bij de gewone competitieduels gebruik gemaakt van imitatie gouden sterren.
  
• In 1969 passeerden 100.000 mensen de poorten van het Geusseltstadion, waaruit bleek dat MVV voor een belangrijk deel voorzag in de passieve recreatie-behoefte van de Maastrichtse bevolking. In het seizoen 1972 - 1973 behaalde MVV zelfs de zevende plaats van de eredivisie. Willy Brokamp werd uitgeroepen tot voetballer van het jaar van Nederland.